Κοιτάζοντας τους πίνακες της έκθεσης Χωρίς Τίτλο, αυθόρμητα μου ήρθαν στο μυαλό στίχοι από το παρακάτω ποίημα της Τζένης Μαστοράκη, με τον τίτλο Περίληψη :

 

Παιδί, η μάνα μου

μου φόραγε κατάσαρκα το πατερημών

και γαλάζια φυλαχτά της Τήνου.

Έπαιρνε ένα μεγάλο κλειδί

και διπλοκλείδωνε τον ύπνο μου.

Το πρωί μέτραγε τα όνειρα

και τα κατάγραφε σ’ ένα τετράδιο.

Τώρα μου ξορκίζει

το τραγούδι απ’ τα χείλια

όταν κοιμάμαι

και κάθε βράδυ το κρεβάτι μου γίνεται ένα

κεντημένο κάντρο

που γράφει «Ελευθερία ή Θάνατος».

Ο Χάρης Περιορέλλης δημιούργησε μια σειρά από πίνακες, στους οποίους  κυριαρχούν οι φιγούρες παιδιών, καθώς και μιας γυναίκας-σύμβολο μητέρας. Και παρά το γεγονός, ότι επιλέγει να αφήσει τη συγκεκριμένη ενότητα των έργων του χωρίς τίτλο, σκέφτομαι ότι ο τίτλος του ποιήματος της Μαστοράκη θα μπορούσε εύστοχα να αποτελέσει τον υπότιτλο της έκθεσης.

Τα δώδεκα έργα αποτυπώνουν την ενήλικη, πλέον, ματιά του ζωγράφου στην παιδική ηλικία. Αποδεχόμενος το ακατάλυτο του παρελθόντος, υπογραμμίζει τη σημαντική θέση, που κατέχουν οι εμπειρίες των παιδικών χρόνων, στην εξέλιξη του κάθε ανθρώπου. Έτσι, μας παρουσιάζει την περίληψη της αναδρομής του, βοηθώντας μας να συνδεθούμε με το νήμα της γνώσης, το οποίο ο καθένας μας φέρει από τα πρώτα χρόνια της ζωής.

Τελικά, ο ζωγράφος τολμώντας να εμβαθύνει σε συχνά απωθημένες μνήμες, αναδύει στοιχεία της ατομικής του αλλά και της συλλογικής ιστορίας, τα οποία προβάλλονται στο παρόν και το καθορίζουν.

 

 

                                                                                               Μαρία Κουλούρη, ποιήτρια