(ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ)

Τα σύμβολα που χρησιμοποιώ αγγίζουν το προσωπικό, αλλά και το συλλογικό στοιχείο. Ο φόβος του Θεού, ο φόβος του κενού, ο φόβος του θανάτου είναι έννοιες με τις οποίες έρχομαι  αντιμέτωπος στα έργα μου. Προσπάθησα στην ζωγραφική μου να είμαι πιο προσωπικός και ειλικρινής, αδιαφορώντας για στοιχεία ωραιοποίησης και κρατώντας μόνο ότι λειτουργεί πιο άμεσα στο θεατή. Τα σημεία εισόδου και εξόδου των έργων, καθώς και τα στοιχεία κόμικ που αφορούν στην εφηβική  μου ηλικία, θέλω να λειτουργούν βοηθητικά προς τον θεατή. Στόχος μου είναι να κρατήσει ο θεατής το συναίσθημα που τον «χτυπά» τη πρώτη φορά που κοιτάζει ένα έργο μου.

Χωρίς τίτλο

(ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ)

Πηγή έμπνευσης πάντα είναι οι εικόνες που με ¨ βασανίζουν ¨ . Έχοντας  στο μυαλό μου μια φράση του Μόραλη, που έλεγε ότι ¨ ένας καλλιτέχνης  πρέπει να ασχολείται με τα προβλήματα της εποχής του αλλιώς δεν έχει λόγο ύπαρξης ¨ έτσι και εγώ ακουμπάω τη δουλειά μου στα σύγχρονα γεγονότα , σε μία προσπάθεια να φτιάξω εικόνες που να μείνουν ¨ αξέχαστες ¨ στο θεατή με σκοπό να θίξω, να αφυπνίσω, να κρίνω και να σχολιάσω καταστάσεις που τις ζούμε έντονα καθημερινά αλλά, παράλληλα περνούν και απαρατήρητες. Γι’ αυτό χρησιμοποιώ στοιχεία στην δουλειά μου που λειτουργούν και πιο συμβολικά όπως οι αντιασφυξιογόνες μάσκες ή οι κουκούλες.

Άπνους

(ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ)

Κραυγή … μάλλον μία βουβή κραυγή. Ένα μοναδικό συναίσθημα απουσίας που δεν παρασύρεται από του χρόνου την λήθη. Ζει μέσα μου σε ένα ξεχωριστό τόπο και χρόνο παραμονεύοντας θυμίζοντας μου το κενό την μοναξιά. Όσο κι αν φωνάζω η κραυγή μου δεν ηχεί. Μία βουβή κραυγή … και τότε αισθάνομαι πως η απουσία δε γίνεται ανάμνηση.

Βουβές κραυγές